Bir "sanatçı"dır kalbim

 Malumunuz bir yılın sonuna daha geldik. Hiç birimiz daha ne kadar yaşarız, daha neler görürüz bilmiyoruz. Bazılarımız için hayal kırıklığıyla geçen bir yıldı belki, bazılarımız içinse, hayallerinin gerçeğe dönüştüğü bir yıl. Bazıları mutlu mesut anlatacak ileride, bazılarımız ise üzgün. Ben hayat muhasebesinin yıllık değil, günlük yapılması taraftarıyım. Yıl çok uzun bir süreç. Bu sebeple, yazımı bir yılın muhasebesini yapmanın önemini anlatarak doldurmayacağım. İster muhasebe yapın ister yapmayın sizin bileceğiniz iş. Hiçbir hesaba girmeden önünü arkasını düşünmeden yaşa, düşünmeden konuş, sonra muhasebe yap. Ne kadar doğru bilemiyorum. Neyse, hiç yoktan iyi tabii ki. Evet bir yıl daha geçti. Diğer bir yıllar gibi. Ama saymayın kaç yıl oldu, kaç yaşındasınız; gerek yok. Yılları saya saya sadece yıllanırsınız. Her gün yeniden doğar insan. Her gün yenidir, bir öncekine benzemez. Yılların siz de bıraktığı izler üç beş beyaz tel ve yaşınızı ele veren çizgiler olmasın sadece. Siz, yılla

Birkaç gündür Bülent Arınç üzerinden yürütülen bir polemiğe ben de takıldım kaldım. Kadına çizilen mahremiyet sınırı üzerine yapılan bu polemik ve özellikle kadın yazarların konuyu ne kadar ustaca saptırdığını görmek beni hayretlere düşürdü. Oldum olası bir kadın olarak hemcinslerimin nasıl bu kadar sığ düşüncelere sahip olabildiklerini ve üstelik ithal edilmiş bu fikirleri nasıl bu kadar özümseyip şövalye kesildiklerini anlayamadım. Kadın- erkek ilişkisinde oluşturulmak istenen kaos son derce başarılı olmuş, kendisi olmayan bir sürü erkek ve dişi ortalıkta dolaşır olmuştur. Her ne kadar ortalıkta dolaşmalarına bir anlam yükleseler de, ağızlarından çıkan her söz, iç huzursuzluklarını ortaya vuran bir çığlık olmuştur. Eğer alt okuma gibi bir kabiliyetiniz varsa sadece bu konuyla ilgili yazılan yazılar bile size ne demek istediğimi anlatacaktır. İnsan bir erkek ve bir dişiden yaratıldı. Allah(cc) önce erkeği yarattı ve erkeğin ihtiyacı olan kadını. Yani ihtiyaç sahibi erkektir, kad

                                         "Hesaba çekilmeden önce, kendinizi hesaba çekiniz." Bu hadis-i şerifi duyduğumdan beri düşünüyorum, nasıl yapsam diye. Her an her saniye aklım bununla meşgul.İnsan kendini nasıl hesaba çekmeli?..Bunun yöntemi nedir?... Kendimin açılımlarını düşünüyorum, öyle karmaşık ki..hangisinden başlayabilirim, hangisi diğerinden daha mühim, bu konu da dahi çok kararsızım.         Ama bir şekilde bunu yapmanın bir yolunu bulmalıydım. Kendimin açılımlarını sıralamayla işe başlasam diye düşündüm. Beni ben eden şeyler nelerdi mesela? Önce bunları tesbit etmeliydim. Öncelik hangisinin? Galiba; sevgimin. Sonra nefretim.Sonra  anlayış- anlayışsızlık. Öfke- sukunet. Kin- bağışlama. Dürüstlük- yalan. Önyargı- sabır. Adalet- hiyanet. Hoşgörü- tahammülsüzlük. Tevazu- kibir. Kıskançlık- güven. İlim- cehalet. Aşk- gaflet. Say say bitmiyor, öylesine uzun ki listem.          Ben, beni ben yapan bütün bu özelliklerimi sayıp dururken bir anda, hiç beklemed