Ana içeriğe atla

KAYGAN, ISLAK VE KAYPAK BİR DOSTLUĞUN DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ



<<< Ellerini aniden cebine attı adam, bir " yaşamak" çıkardı cüzdanından, bodur bozdur harca dedi arkadaşına. Döndü, gitti. Yaşadıklarını ve bu sona nasıl geldiklerini düşündü; "arkadaşlarım...arkadaşlarım..." diye sayıklarcasına tekrarladı durdu...

Geçtiği her sokak, gördüğü herşey; arkadaşları...arkadaşları...Bir duvar dibi aradı, sırtını dayayıp ağlamak için. Bıraktı göz yaşlarını sel oldu, aktı. Gitti her damlayla; arkadaşları... arkadaşları... 

"Her gidiş birbirine benzer" diyordu şair. 
Yanılıyordu, arkadaşlıktı giden!...beraber yürüdükleri yolu gerisin geri yalnız yürüyordu şimdi. Yazdı, soğuktu. Bahardı, kar yağıyordu. Kıştı, güneş yakıyordu. Tersine dönmüştü dünya, tersine dönmüştü hayat. Tersi dönmüştü adamın, ellerini suçladı yanlış elleri tuttu diye. Elleri saçlarını yoldu cevaben. 

Bir volkanın ağzındaymış gibi hissediyordu artık. Sabahladı o duvar dibinde.Ne ayakları yürümek istiyordu bir yerlere, ne gözleri görmek istiyordu birilerini. Kapadı gözlerini oturduğu yerde.>>>

Başı ve sonu olmayan bir öykü bu. Kaygan, ıslak ve kaypak bir dostluğa dair.Bir çok güzel kavram gibi dostluk, arkadaşlık kavramları da sözlüklere sıkışıp kalmış. "Can dostum", "Kardeş Gibiydiler"...Birer sinema filmi ismi. Ütopya gibi görünüyor buradan.

İnsanlık bu hale yeni gelmiş değil. Eskilerin yazdığı eskimez eserleri okurken farkettiğim önemli birşey; tarihin her safhasının tekerrürden ibaret olduğu. Bakıyorum, insanlık hep aynı sınavlardan, aynı merhalelerden geçmiş tekrar tekrar. Tekrar tekrar sınanmışız. Ve hala aynı sınıftayız. 

Bu hususta sınıf geçmek zor herhalde. Gerçi insanlık, bu son yüzyılda özellikle "insan olmanın temelleri" hususunda sınıfta kalmıştır. 

İncinmeden ve ya incitmeden günü bitirdiğimiz yok artık. Her sabah aslen aynı kapıya çıkan, şeklen farklı görünen bintürlü sorunlarla açıyoruz dünyaya gözümüzü. Haber diye her gün felaket senaryoları ve sahneleri seyrediyoruz, umudumuzu tüketen. Kolumuzu kanadımızı kıran, hayallerimizi baltalayan. Her kelime umutlarımıza yapılmış bir linç girişimi gibi adeta.

İnsanın kollarını açarak: "Fe eyne tezhebun?" (Nereye bu gidiş?) diyesi geliyor. Şiirin kalbine inmiş şairimiz Necip Fazıl ne güzel ifade etmiştir bu duyguyu:

Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak!
Haykırsam, kollarımı makas gibi açarak:
Durun, durun, bir dünya iniyor tepemizden,
Çatırdılar geliyor karanlık kubbemizden,
Çekiyor tebeşirle yekûn hattını âfet;
Alevler içinde ev, üst katında ziyafet!

Durum diye bir lâf var, buyrunuz size durum;
Bu toprak çirkef oldu, bu gökyüzü bodurum!
Peki bu durumun mesulleri kim ve kimlerdir? Hiç kimse bakınıp durmasın etrafına ; kötülerin cüretkarlığını taşımıyorsa iyiler, en az kötüler kadar suçludurlar. Parmağınızla başkalarını işaret etmeden önce düşünün "ben ne yaptım, ya da yapmadım?" diye. Tutun kaldırın elinden insanlığın, önce içinizdekinden başlayarak. Her ateş bir kıvılcımla başlar önce. Kıvılcım küçüktür, aciz görünür ama o olmazsa ateş olmaz.Kim? diye sorulduğunda sağınıza solunuza bakmayı bırakın. "BEN" deyin, ve bilin ki siz olmazsanız olmaz...

"İnsanlığın Elinden Tutmak" bu yüzyılın projesi olsun. Sırtımızı duvarlara değil dostlarımıza dayayalım güvenle. Haber adı altında insanlığın kokuşmasını seyretmeyelim artık. Nokta kadar menfaatlerimiz için virgül gibi bükülmesin başımız, belimiz. Gelin insanlığın elinden tutmak için elele verelim. Ben buradayım ya siz?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Cümlemize Acil Şifalar

 Malumunuz bir yılın sonuna daha geldik. Hiç birimiz daha ne kadar yaşarız, daha neler görürüz bilmiyoruz. Bazılarımız için hayal kırıklığıyla geçen bir yıldı belki, bazılarımız içinse, hayallerinin gerçeğe dönüştüğü bir yıl. Bazıları mutlu mesut anlatacak ileride, bazılarımız ise üzgün. Ben hayat muhasebesinin yıllık değil, günlük yapılması taraftarıyım. Yıl çok uzun bir süreç. Bu sebeple, yazımı bir yılın muhasebesini yapmanın önemini anlatarak doldurmayacağım. İster muhasebe yapın ister yapmayın sizin bileceğiniz iş. Hiçbir hesaba girmeden önünü arkasını düşünmeden yaşa, düşünmeden konuş, sonra muhasebe yap. Ne kadar doğru bilemiyorum. Neyse, hiç yoktan iyi tabii ki. Evet bir yıl daha geçti. Diğer bir yıllar gibi. Ama saymayın kaç yıl oldu, kaç yaşındasınız; gerek yok. Yılları saya saya sadece yıllanırsınız. Her gün yeniden doğar insan. Her gün yenidir, bir öncekine benzemez. Yılların siz de bıraktığı izler üç beş beyaz tel ve yaşınızı ele veren çizgiler olmasın sadece. Siz, y...
Yorum Gönder
Devamı

ÇOCUK NEDİR?

                  Tuhaf bir soru oldu, öyle değil mi?       Sanki bilinmez bir şey miş gibi...          İşin aslı ben bu soruyu yazarken "bilinmez bir şey" değil de "yanlış bilinen bir şey" olduğu nu düşündüm. Bir çoğumuz bu sorunun cevabını bildiğini zanneder. Zannetmek diyorum, zira kişinin bildiğini sandığı şeyler dayanaksız olunca başka bir kelimeyle ifade edilemez.        Benim lügatimde çocuk," mucize"dir. Dünyanın hala dönmesine sebeptir, çünkü her doğan "mucize" bir umuttur. Umut, yaşamın kaynağıdır. Yaşam kaynağının yok olduğunu, ya da yanlış tüketildiğini bir varsayın... Ben, çocuk dediğimiz bu yaşam kaynağımızın yanlış tüketildiğini varsaymıyorum, çünkü eminim! Dünyadaki tüm sorunların temelinde yatan en birinci sebep bu yanlışlıktır. Bu yanlışlığa hala devam ediyor olmak, daha büyük bir yanlıştır. Böyle düşünmemin gerekçesi ise hepimizin bildiği ama sık sık unuttuğu ...
Yorum Gönder
Devamı

KADIN VE ERKEK ÜZERİNE

Birkaç gündür Bülent Arınç üzerinden yürütülen bir polemiğe ben de takıldım kaldım. Kadına çizilen mahremiyet sınırı üzerine yapılan bu polemik ve özellikle kadın yazarların konuyu ne kadar ustaca saptırdığını görmek beni hayretlere düşürdü. Oldum olası bir kadın olarak hemcinslerimin nasıl bu kadar sığ düşüncelere sahip olabildiklerini ve üstelik ithal edilmiş bu fikirleri nasıl bu kadar özümseyip şövalye kesildiklerini anlayamadım. Kadın- erkek ilişkisinde oluşturulmak istenen kaos son derce başarılı olmuş, kendisi olmayan bir sürü erkek ve dişi ortalıkta dolaşır olmuştur. Her ne kadar ortalıkta dolaşmalarına bir anlam yükleseler de, ağızlarından çıkan her söz, iç huzursuzluklarını ortaya vuran bir çığlık olmuştur. Eğer alt okuma gibi bir kabiliyetiniz varsa sadece bu konuyla ilgili yazılan yazılar bile size ne demek istediğimi anlatacaktır. İnsan bir erkek ve bir dişiden yaratıldı. Allah(cc) önce erkeği yarattı ve erkeğin ihtiyacı olan kadını. Yani ihtiyaç sahibi erkektir, kad...
2 yorum
Devamı