Ana içeriğe atla

Güzel Bir Ders



Japonya'da bir çocuk 10 yaşlarındayken bir trafik kazası geçirmiş ve sol kolunu kaybetmiş. oysa çocuğun büyük bir ideali varmış. büyüyünce iyi bir judo ustası olmak istiyormuş. sol kolunu kaybetmekle birlikte, bu hayali de yıkılan çocuğunun büyük bir depresyona girdiğini gören babası, japonya'nın ünlü bir judo ustasına gidip yapılacak bir şeyin olup olmadığını sormuş.
hoca: getir çocuğu,bir bakalım demiş.
ertesi gün baba-oğul varmışlar hocanın yanına. hoca çocuğu süzmüş ve: tamam demiş. yarın eşyalarını getir, çalışmalara başlıyoruz. ertesi gün çocuk geldiğinde hocası ona bir hareket göstermiş ve "bu hareketi çalış" demiş. çocuk bir hafta aynı hareketi çalışmış. sonra hocasının yanına gitmiş. bu hareketi öğrendim başka hareket göstermeyecek misiniz?" diye
sormuş.
hocanın cevabı: - çalışmaya devam et olmuş.
2 ay, 3 ay, 6 ay derken çocuk okuldaki bir yılını doldurmuş. çocuk bu bir yıl boyunca hep o aynı hareketi tekrarlamış.
hocanın yanına tekrar gitmiş: hocam bir yıldır aynı hareketi yapıyorum bana başka hareket göstermeyecek misiniz?
- sen aynı hareketi çalış oğlum. zamanı gelince yeni harekete geçeriz.
2 yıl, 3 yıl, 5 yıl derken çocuk judodaki 10. yılını doldurmuş.
bir gün hocası yanına gelip. ..."hazir ol ! " demiş.. "seni büyük turnuvaya yazdırdım. yarın maça çıkacaksın!". delikanlı şok olmuş. hem sol kolu yok hem de judo da bildiği tek hareket var. ünlü judocuların katıldığı turnuvada hiçbir şansının olmayacağını düşünmüş; ama hocasına saygısından ses çıkarmamış. turnuvanın ilk günü delikanlı ilk müsabakasına çıkmış. rakibine bildiği tek hareketi yapmış ve kazanmış. derken.. ikinci ,üçüncü maç....çeyrek, yari final ve final...
finalde delikanlının karşısına ülkenin son on yılın yenilmeyen şampiyonu çıkmış. tam bir üstat, delikanlı dayanamayıp hocasının yanına koşmuş. "hocam hasbelkader buraya kadar geldik ama rakibime bir bakın hele. bende ise bir kol eksik ve bildiğim tek bir hareket var. bu kadar bana yeter. bari çıkıp ta rezil olmayayım izin verin turnuvadan çekileyim."
- olmaz demiş hocası. kendine güven, çık dövüş. yenilirsen de namusunla yenil.
çaresiz çıkmış müsabakaya. maç başlamış. delikanlı yine bildiği o tek hareketi yapmış ve tak! yenmiş rakibini şampiyon olmuş. kupayı aldıktan sonra hocasının yanına koşmuş:
hocam nasıl oldu bu iş? benim bir kolum yok ve bildiğim tek bir hareket var. nasıl oldu da ben kazandım?
-bak oğlum 10 yıldır o hareketi çalışıyordun. o kadar çok çalıştın ki, artık yeryüzünde o hareketi senden daha iyi yapan hiç kimse yok bu bir,
ikincisi de o hareketin tek bir karşı hareketi vardır. onun için de rakibinin senin sol kolundan tutması gerekir.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aklımıza Kuş Kondu

Renklerin ahengini yitirmiş her kapıda Hüznümüz çiçek açar, sararırdı çehremiz. Bir bakışa ram olup, sürüklenen gövdemiz Mevsimler geçirirdi, bir an kadar zamanda. Heyulalarla süslü, kalbi kırık uykular Kuyu gibi yastıklar, rüyamızı emerdi Rabbin keremi bize; her rüya bir emeldi Örtünce üstümüzü yorgan gibi duygular Sonsuzluk çeşmesinden içmenin acısıyla Sinemizde gün batar, ay solar, dert üşürdü Bilmedik bu sevdayı bu gönle kim düşürdü Aklımıza kuş kondu, sevdanın sancısıyla Umut zehir zemberek, hicranımın yanında Zamanın nabzındayım, korkmuyorum yarından Dönsün dünyanın çarkı, usanmadan durmadan Ben yolcuyum sevgili, sen azıksın yanımda Yıldızların altında buğdaylar kadar sarı Sararan rüyamızı çalardı eşkiyalar Kalırdık çırılçıplak, utanırdı uykular Düşünürdük bu yolun bir de sonu olmalı.

ÇOCUK NEDİR?

                  Tuhaf bir soru oldu, öyle değil mi?       Sanki bilinmez bir şey miş gibi...          İşin aslı ben bu soruyu yazarken "bilinmez bir şey" değil de "yanlış bilinen bir şey" olduğu nu düşündüm. Bir çoğumuz bu sorunun cevabını bildiğini zanneder. Zannetmek diyorum, zira kişinin bildiğini sandığı şeyler dayanaksız olunca başka bir kelimeyle ifade edilemez.        Benim lügatimde çocuk," mucize"dir. Dünyanın hala dönmesine sebeptir, çünkü her doğan "mucize" bir umuttur. Umut, yaşamın kaynağıdır. Yaşam kaynağının yok olduğunu, ya da yanlış tüketildiğini bir varsayın... Ben, çocuk dediğimiz bu yaşam kaynağımızın yanlış tüketildiğini varsaymıyorum, çünkü eminim! Dünyadaki tüm sorunların temelinde yatan en birinci sebep bu yanlışlıktır. Bu yanlışlığa hala devam ediyor olmak, daha büyük bir yanlıştır. Böyle düşünmemin gerekçesi ise hepimizin bildiği ama sık sık unuttuğu bir keyfiyet. “Her doğan, İslâm fıtratı üzerine doğar. Sonra, an

Eric Johnson